توهمات نوستالژیک من

طنین ِ پیانوی خسته ی من در پاریس

توهمات نوستالژیک من

طنین ِ پیانوی خسته ی من در پاریس

خستگی هایم . . .

این روزا


کار ِ منم شده نگاه کردن به عکست
و فشار اوردن به تمام سلول های مغزم تا شاید بتونم یه چیزی بنویسم ....

و البته گاهی هم حسادت به بامبو های کنارت . . .



هه . . .


ــــــــــــــــــ


+ رفیقم میشدی!


تنها رفیقم !


اگر یک قدم نزدیکترم بودی . . . .





نظرات 4 + ارسال نظر
حسین پنج‌شنبه 7 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 05:52 ب.ظ http://ho3yn.ir

ولی دریغ از یک رفیق !

رها پنج‌شنبه 7 مهر‌ماه سال 1390 ساعت 11:46 ب.ظ http://www.bargine.mihanblog.com

حیف زمانی که نیاز داریم به کلمات..خود را پنهان می کنند از سلول های مغزمان
خیلی زیباست نوشته هاتون و الهام بخش است
موفق باشید

tofanboy دوشنبه 23 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 12:39 ق.ظ

خیلی زیبا بودش ایول

skellig سه‌شنبه 24 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 05:04 ب.ظ http://hezartoye.blogsky.com

اگر یک نفس/یک هوا، بیشــــتر بودی...

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد